Een passie voor beeldhouwen
Dat Anita Fleerackers een professionele kunstenares zou worden stond niet in de sterren geschreven. Als telg uit een gezin van elf kinderen stopte ze op veertien jaar met school om te helpen in het huishouden. Haar echtgenoot moedigde haar echter aan om achteraf nog een diploma gezins- en bejaardenhulp in Antwerpen te behalen. Toen haar kinderen zich inschreven in de jeugdacademie van Turnhout begon het ook bij Anita te kriebelen om haar passie te volgen. De kunstacademie combineerde ze eerst met een fulltime en later met een parttimejob. Ze volgde les keramiek bij Walter De Wolf. In 1991 stopte ze met werken om zich volledig toe te leggen op haar studies keramiek en de start van haar kunstatelier.
Op aanraden van beeldhouwer André Proost, jurylid in de academie, besloot ze lessen beeldhouwen te volgen aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen. Ze wou figuratief werken. Antwerpen was bekender. Hier had ze meer kans om naamsbekendheid te krijgen en later professioneel kunstenaar te worden. Ze kon er beeldhouwen naar hartenlust. De academie was streng, maar ze leerde erg veel bij. Tijdens haar studies kreeg ze zelfs de VRIKA-prijs van de Academie.
Anita zat nooit stil. Tijdens haar studie nam ze al deel aan een expo van Davidsfonds Lichtaart. Later nodigde ook Davidsfonds Gierle Anita uit om haar werken te exposeren. Omdat deeltijds kunstonderwijs vroeger in België nog niet de erkenning had die het nu heeft, kreeg Anita vaak het gevoel dat ze niet welkom was op expo’s in eigen land. Uiteindelijk organiseerde ze een eigen keramiek festival in Gierle. Hiermee creëerde ze een plek waar keramiek en beeldhouwen in de belangstelling stonden. Eén van de deelnemers aan het festival was Annemie Swerts, een keramiste die in Frankrijk woonde. Internationale banden werden gesmeed. In Frankrijk hadden ze betere smaak en waren er verschillende keramiekmarkten en galeries waar Anita aan mocht deelnemen. Ze was er lid van de Association Tout Terre, een organisatie van professionele keramisten die elkaar beschermden en ondersteunden. Samen werden organiseerden ze keramiekmarkten in heel Frankrijk en reisden ze in groep van de ene markt naar de andere: Parijs, Le Mans, Sète, Bollène, Saint-Sauveur-en-Puisaye, Avignon enzovoort.
De interesse in haar werk groeide bij verschillende galeries. De volgende stap in haar carrière was een deelname aan de internationale kunstbeurs in Siac-Marseille, waar ze warm werd ontvangen door de organisatie, de Belgische consul in Marseille Pierre Michotte en zijn vrouw Régine. Hierna volgden er nog veel kunstbeurzen, zoals die van Monaco, Parijs, Aix-En-Provence, Brussel, Turnhout, Lyon, London en Berlijn. Anita’s kunstwerken hebben al in verschillende galeries gehangen, van China tot de Verenigde Staten. Het is fantastisch wat ze al allemaal heeft bereikt. Anita is voornamelijk bekend voor haar beeldhouwwerken, maar daarnaast creëert ze ook schilderijen met olieverf en digitale kunst via de laptop.
Anita gaf haar passie voor creativiteit ook mee aan haar kinderen. Haar zoon, die afgestudeerde als burgerlijk ingenieur bouwkunde en designer houtbewerking, is meubelmaker. En haar dochter specialiseerde zich in materiaalkunde met een diploma als burgerlijk ingenieur en een doctoraat ingenieurswetenschappen.
Het proces van het beeldhouwen
De beeldhouwwerken van Anita worden gemaakt uit klei. Ze gebruikt Westerwald klei uit de gelijknamige regio in Duitsland. Ze kiest voornamelijk voor de kleuren zwart en wit. Af en toe gebruikt ze ook rood maar vaak in een mengeling met een andere kleur. De kleur van de klei hangt af van de kleigroeve en welke metalen de klei bevat.
Anita bedenkt eerst wat ze gaat maken. Vroeger tekende ze dit uit, maar momenteel kiest ze haar klei uit en begint ze er meteen aan. Ze laat zich graag inspireren door beweging, zowel van mensen als van dieren. Hiervoor neemt ze zelf foto’s. In haar kunstwerken vindt ze het heel belangrijk dat het karakter en emoties van de dieren goed zichtbaar zijn.
Anita gebruikt voornamelijk haar handen om de kunstwerken te maken. Met een mes en een blokje hout komt ze al heel ver voor de afwerking. Beeldhouwen is een arbeidsintensieve manier van kunst waarbij men constant met de handen aan het werken is.
Nadat de vorm en details zijn gevormd laat ze het werk drogen. Dit is een heel belangrijke stap in het proces anders komen er barsten in het kunstwerk of wordt het vervormd. Het drogen doen ze gecontroleerd en op kamertemperatuur.
Wanneer het beeldhouwwerk volledig is gedroogd, mag het in de oven. Anita heeft hiervoor thuis een keramische oven. Door de bakken veranderd de klei in een steenachtige keramiek. De klei die Anita gebruikt wordt gebakken op 950°, maar de temperatuur en duur van het bakproces verschilt van klei tot klei.
Als het werkt is afgekoeld, brengt Anita een glazuurlaag aan. Dit zorgt ervoor dat de leuke, fijne kleur het kunstwerk meer kracht geeft. Het trekt je meteen aan. Het glazuur wordt gemaakt uit een poeder waarmee men ook glasramen maakt. De kleur is afhankelijk van de samenstelling van mineralen en metalen van het mengsel. Ze gebruikt een bindmiddel van kleipoeder om het glazuur aan te brengen op het beeldhouwwerk. Hiervoor verkiest ze een verfborstel, omdat je minder morst en het brengt het nauwkeurig aan. Wanneer de glazuurlaag is aangebracht wordt het nogmaals gebakken in de oven voor een glasachtige afwerking.
Een eigen galerie
Na bijna 40 jaar kunstenaarschap gooit Anita het over een ander boeg. Begin december 2023 opende ze haar eigen galerie. Hier kan je niet alleen haar eigen kunstwerken bewonderen. Ook tal van andere kunstenaars krijgen de kans om er hun talent te tonen. Elke maand opent Anita haar deuren met een nieuwe expo. Voor meer info neem je een kijkje op galerie.anitafleerackers.be
